Doğuma az kala..

Birdim ben.
Bi taneydim.
Baksan, elin hangi parmağıydım kimbilir.
Bazen en küçüğü bazen işaret olanı,
Şimdi iki olduk.
Her şeyden iki tane olduk,
İki kalp, iki dudak,
Bi sen bi ben,
Çoğul olduk, oğul oldun.
Geldin evimize biz olduk...
04.02.2009

Belirsiz

Bugün çok sıkıldım ben. Canım hiçbi şey yapmak istemiyo. Sadece yatıp öyle kalmak istiyo, zaten bütün öğleden sonra yaptığım da buydu. İçimden hiçbi şey gelmemesi tuhaf, belirsizliklerin sonucu.
Belirsiz olma durumu, belirsiz yaşama durumu...
Bilmediğini bekleme durumu...
Bilmediğini umut etme durumu...
Bilmeme durumunda belirsiz yaşama duygusu veya macerası da diyebilirim tabii.
Daha bi sürü şey de diyebilirim ama canım demek istemiyo, yazabilirim, yazmak da istemiyo.
Başkalarının hayatlarına sarkıntılık edebilirim, işte bunu yapabilirim, bir nevi röntgencilik, dedikoduculuk, kulak kabartmacılık...
Ben üstümdeki bu ağır, pis örtüden ve suratımı sarmalayan bu peçeden bir an önce kurtulmalıyım. Birileri beni sardı ve bıraktı...

2009

2009'un ilk günü, doğuma 2 ay kaldı. Biraz daha ağırlaştım, biraz daha zorlanıyorum hareket ederken ama insanın umurunda olmuyor. 2009'da gelecek bebeğimiz ve biz o gelince sonsuz mutluluk duyacağız. Anlatılması imkansız bi şey. 2008'de nasıl bir heyecanla, umutla bekledik gelmesini, şimdi az zaman kaldı ve ben bunu tarif edecek yazı bile yazamıyorum. Bekliyoruz bekliyoruz...