Doğuma az kala..

Birdim ben.
Bi taneydim.
Baksan, elin hangi parmağıydım kimbilir.
Bazen en küçüğü bazen işaret olanı,
Şimdi iki olduk.
Her şeyden iki tane olduk,
İki kalp, iki dudak,
Bi sen bi ben,
Çoğul olduk, oğul oldun.
Geldin evimize biz olduk...
04.02.2009

Belirsiz

Bugün çok sıkıldım ben. Canım hiçbi şey yapmak istemiyo. Sadece yatıp öyle kalmak istiyo, zaten bütün öğleden sonra yaptığım da buydu. İçimden hiçbi şey gelmemesi tuhaf, belirsizliklerin sonucu.
Belirsiz olma durumu, belirsiz yaşama durumu...
Bilmediğini bekleme durumu...
Bilmediğini umut etme durumu...
Bilmeme durumunda belirsiz yaşama duygusu veya macerası da diyebilirim tabii.
Daha bi sürü şey de diyebilirim ama canım demek istemiyo, yazabilirim, yazmak da istemiyo.
Başkalarının hayatlarına sarkıntılık edebilirim, işte bunu yapabilirim, bir nevi röntgencilik, dedikoduculuk, kulak kabartmacılık...
Ben üstümdeki bu ağır, pis örtüden ve suratımı sarmalayan bu peçeden bir an önce kurtulmalıyım. Birileri beni sardı ve bıraktı...

2009

2009'un ilk günü, doğuma 2 ay kaldı. Biraz daha ağırlaştım, biraz daha zorlanıyorum hareket ederken ama insanın umurunda olmuyor. 2009'da gelecek bebeğimiz ve biz o gelince sonsuz mutluluk duyacağız. Anlatılması imkansız bi şey. 2008'de nasıl bir heyecanla, umutla bekledik gelmesini, şimdi az zaman kaldı ve ben bunu tarif edecek yazı bile yazamıyorum. Bekliyoruz bekliyoruz...

zaman

Nerden hatırladım bu şarkıyı gecenin bi yarısı bilmem, kendime hoşgeldin dedim belki de..

Değirmenler

Zaman Düşer Ellerimden Yere
Oradan Tahta Boşa
Saatler Çalışır, İzinsiz
Hep Bir Sonraya
Resimler Sarı Güneşsizlikten
Duygular Değişir
Dostlar Dağılır Dört Bir Yana Kendi Yollarına
Ve Sen, Ben Değirmenlere Karşı
Bile Bile Birer Yitik Savaşçı
Akarız Dereler Gibi, Denizlere
Belki de En Güzeli Böyle
Sen, Ben Değirmenlere Karşı
Uçurtma Uçar Sözlüğümden
Geri Gelmeyecek Bir Kuştur
Yaşanmamış Kırıntılar,
Sadece Bir Düş Zaman Düşer

Bülent

Lise son sınıftayken okulun tiyatro grubunun sahneye koyduğu oyunun ne adı aklımda ne yazarı oyuncular bile hayal meyal, sadece bir oyuncu kalmıştı aklımda. Onu hatırlıyorum sadece. Seneler sonra lise buluşmasında ona o oyunda ne kadar başarılı olduğunu ve aklımda sedece onun kaldığını söyleme fırsatı bulabildim, çok mütevazı bir şekilde "yok canım değildim" dedi ama benim aklımdaki yeri değişmedi. Avukat olmuştu, güleryüzlü, kibar bir adam vardı artık karşımda.
2007 yılı bir sürü insanı aldı götürdü. Kasım ayı Bülent'i seçti. 5 Kasım sabahı bir kazayı bahane etti aldı götürdü onu. Ben Bülent'e iyi ki söyledim ne kadar başarılı bir oyuncu olarak aklımda kaldığını... Yıllar sonra görüştük de o gülen yüzüyle kaldı aklımda.

Eylül

Ağustos'u atlamışım. Olan biten fazla bi şey yoktu heralde, bir haftalık tatil dışında. Eylül'ü de kaçırıyomuşum nerdeyse. Facebookla tanıştım bu aralar, komik bi şey duyan gelmiş gibi :)
Pazartesi günü doktora gideicem tekrar bakalim, yaklaşıyorum sonuca, umarım sonuç çok uzamaz :)))

ölen balıkçı

ver son nefesini denizde
oltanın ucundaki balık gibi
sallana sallana
göz ucuyla son bir kez bak,
kıyıdakilere el salla
"hadi eyvallah",
son bir "rastgele"yi de esirgeme.
aldandın oltanın ucundaki yeme, aldanmayıp ne yapacaksın?
balıkçıydın balık oldun.

gülnar
31.07.2007
Ankara 09:10